- + ตะวันไม่ตกที่ป่าสัก + -

ตั๊กแตนตำข้าวขายาวโย่ง

ดีดออกโพรงไม้ผุพุใบไผ่

ตกลงดินแล้วโดดโลดลับไป

เมื่อเปลวไฟฟอนฟืนขึ้นเริงลาม

ม่านควันคลี่สีเทาเผาอากาศ

ตะแบกพาดไผ่แผงดูแดงหลาม

หักคะโครมครื้นครั่นละลั่นตาม

ตะวันวามลอยวาดลงลาดเนิน

เพลงชาวไร่เริ่มประสานสัญญาณค่ำ

นกบินต่ำตระเวณล้อยคล้อยโขดเขิน

ดาววะแวมแต้มเลือนเหมือนเกร็ดเงิน

ดังจะเชิญเดือนฉายขึ้นชายฟ้า

แสงรอนรอนอ่อนละไมในดงรัก

น้ำป่าสักกระซิบแผ่วกับแนวป่า

การท่องเที่ยวและหน้าที่ซึ่งมีมา

อีกอนาคตอันนิรันดร

โอ้คืนวันอันงดงามแห่งความหลัง

บัดนี้ยังยวนเย้าเหมือนเก่าก่อน

หอมกลิ่นแก้มแกมกลิ่นแผ่นดินนอน

จะสัญจรใจฉะนี้อีกกี่วาร

-+-----------------------------+-

จากหนังสือ "คำหยาด"

บทประพันธ์ของ อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

-+-----------------------------+-