- + นิทานที่ลานโพธิ์ + -

15 ส.ค. 2550

กาลครั้งหนึ่ง เนิ่นนาน นานมาแล้ว

ยังมีแก้วดวงหนึ่ง ซึ่งแสนสวย

รัศมีสีเพลิงเริงสำรวย

ประดับด้วยดอกไม้แห่งวัยเยาว์

แก้วคิดถึงที่นี่ที่เคยนั่ง

กับความหลังรางเลือนและเพื่อนเก่า

โพธิ์แต่งใบอ่อนระบัดพัดแผ่วเบา

เหมือนบอกเล่าความรู้สึกอันลึกซึ้ง

ในความมืดมียิ้มอิ่มเอมหวัง

ปลอบใจฝังฝันใฝ่จะไปถึง

ทางสีทองทอดยาวดาวดึงส์

สักวันหนึ่งวันนั้น และวันนี้

วันที่แก้วแคล้วไกลไม่เหมือนเก่า

ประกายเศร้าเสื่อมค่าสิ้นราศี

เปื้อนน้ำตาปราชัยในชีวี

ตรงมุมที่มิมีคนจะสนใจ

ในอ้อมกอดกำแพงแห่งความหลัง

อยากมานั่งฟังนิทานลานโพธิ์ใหม่

กาลครั้งหนึ่งซึ่งเรายังเยาว์วัยโพธิ์

โบกใบ ส่ายสะบัดอย่างตัดรอน

นานมาแล้ว นานมากจากที่นี่

กาลบัดนี้มิเหมือนกันกับวันก่อน

กลับไปเถิดที่นี่ไม่มีพร

กลับไปนอนเลียแผลให้แก่ตัว...

---------------------------------------

จากหนังสือ "คำหยาด"

โดย อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

--------------------------------------

ChabaHome