ความรัก คือบ่วง
พ่วงผูกพันไว้
ห่วงหาอาลัย
เป็นสุข ยามใกล้
ยามไกล รำพึง
เผาร้อน ซ้อนซึ้ง
หึงหวาด เสียเธอ
ยามรัก ต้องรู้ให้
สละไป แบ่งปัน
เวลา ผ่านผัน
ฉันพลี เพื่อเธอ
บำเรอ บำรุง
ปรุงแต่ง แสร้งสุข
หวังเธอ ห่างทุกข์
ฉันสุข แม้เหนื่อยกาย
อยู่เดียว เอกา
เวลา ไม่หาย
เบาใจ ว่างกาย
ละหน่าย คลายรัก...
นกน้อย เดียวดาย
บินไป ฟ้ากว้าง
เหน็บหนาว อ้างว้าง
ไปอย่าง เสรี
ไร้โซ่ ผูกขา
เวลา ที่มี
เหลือเฟือ วารี
วิถี หมื่นพัน
สงบ วิเวก
ดุจเสก มนต์สร้าง
วิมุติ ใจจาง
เมื่อห่าง... ห่วงรัก...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น