-+ บนพรมใบไผ่ -+

ไผ่ซออ้อเอียดเบียดออด

ลมลอดไล่เลี้ยวเรียวไผ่

ออดแอดแอดออดยอดไกว

แพใบไล้น้ำลำคลอง

กระเพื่อมพลิ้วพลิ้วปลิวคว้าง

เธอวางร่างปล่อยลอยล่อง

บนแพใบไผ่ใยยอง

แสงทองส่องทาบฉาบมา

ลิ่วเฉือนเลื่อนฉิวผิวน้ำ

ระบำใบไผ่ผวา

นกน้อยจุ๊บจิ๊บลิบลา

ว่ายฟ้าฟ้อนคว้างห่างไป

หนาว

ลมกราวเกลือกกลิ้งกิ่งไผ่

มณีน้ำค้างรางไร

เหมือนใจเจ้าหญิงยิ่งเลือน

เธอคงหลงคอยคอยหาย

เจ้าชายไม่เห็นเป็นเพื่อน

สีแดงแสงแดดแผดเยือน

เหมือนเหมือนเลื่อนลับดับลง

แอดออดออดแอดแอดออด

ไผ่สอดพลอดซอพ้อส่ง

นิยายน้ำค้างร้างคง

เศษผงใบไผ่ไปล่ปลิว..

.....................................

+*จากหนังสือ "คำหยาด"

โดย อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์.

....................................+*